άστειφτος

και άστυφτος και άστυφος, -η, -ο

εκείνος που δεν έχει στειφτεί, που δεν τον έχουν στραγγίσει («άστειφτο λεμόνι», «άστειφτα ρούχα», «άστειφτο σφουγγάρι»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η γραφή με -ει- προέρχεται από την ετυμολόγηση του τ. άστειφτος < στείβω «πατώ, πιέζω, συνθλίβω», ενώ η γραφή με -υ- άστυφτος < στύβω < στύφω «συστέλλω, συμμαζεύω, συμπυκνώνω»].